به گزارش خبرگزاری فارس از کهگیلویه، بافت تاریخی دهدشت با وسعتی بالغ بر 45 هکتار در جنوب شرقی بافت جدید شهر کنونی قرار گرفته و به رغم همه تاراج‌ها و تخریب‌هایی که در مقطعی در این بافت صورت گرفت در زمره بزرگترین بافت‌های تاریخی کشور از لحاظ وسعت و ابنیه تاریخی قرار دارد.

قدمت دهدشت به دوره ساسانی بر می‌گردد و در دوران صفویه به اوج توسعه و رونق خود می‌رسد و آثار متعددی نیز از دوران قاجار در بافت قدیم این شهر برجای مانده است.

این شهر در گذشته‌های دور جزو بلاد شاهپور و سابقه‌ای طولانی در تاریخ دارد که دیر زمانی مرکز بلادشاپور و به هفت گنبد مشهور بود.

این شهر به واسطه قرار گرفتن بر سر راه پایتخت صفویان به بنادر جنوبی و نیز نزدیکی به شهر ارجان نقش مؤثری در اقتصاد به خصوص تجارت آن زمان ایفا می‌کرده است.

گچ بری‌ها و طاق و قوس‌های زیبای این بافت جان تازه‌ای به این مجموعه شگفت‌انگیز داده، به طوری که هر فرد آگاه به مسائل معماری و فرهنگی را مجذوب و متحیر می‌سازد.

مجموعه بناهای بافت قدیم شامل برج و باروی گرداگرد شهر، ارگ قدیمی، مساجد، حمام‌ها، کاروانسرا، زیارتگاه‌ها هر یک سندی از قدمت و صلابت این شهر کهن هستند.

این شهر از جمله شهرهای قدیمی است که ساکنان آن توانسته بودند با ایجاد قنات‌های طویل از فاصله دور آب دشت‌های اطراف و آب انبارها را با آبراه‌های متعدد به درون شهر انتقال داده و برای آبیاری، کشاورزی و آب شرب استفاده کنند که پس از گذشت سال‌ها هنوز آثار این قنات‌ها و فاضلاب در معابر این شهر به چشم می‌خورد.

وجود بیش از هفت امام‌زاده، دو  مسجد جامع، چندین مسجد محله‌ای، دو بازار و سه حمام عمومی نیز از ویژگی‌های خاص و دیدنی بافت قدیم دهدشت است که خود مؤید رونق و عظمت این شهر در ادوار مختلف تاریخی است.

دهدشت قدیم شهری مذهبی و تجاری بود که تلفیق هنر و مذهب باعث خلق آثار هنری و معماری مثال‌زدنی در این شهر شده است و وجود مساجد متعدد و بازارهای طویل گواهی بر این مطلب است.

نکته جالب این که در حال حاضر بیش از نیمی از بافت تاریخی که بیشتر شامل ابنیه و ساختمان‌های مسکونی است زیر خاک مدفون مانده است و قطعا با احیا و خاکبرداری از این بناها عظمت این بافت تاریخی دو چندان می‌شود.

خداداد مزارعیان با بیان این‌که این شهر توسط «شاپور اول» پسر «اردشیر اول» ساسانی بنا شد، می‌افزاید: اوج رونق این شهر تاریخی در زمان سلجوقیان و صفویان بود.

رئیس میراث فرهنگی و صنایع دستی کهگیلویه می‌گوید: دهدشت قدیم که در مقطعی «هفت گنبد» نامیده می‌شد بر اساس موقعیت جغرافیایی و استراتژیکی که راه ارتباطی بنادر جنوب از جمله سیراف، بوشهر، لنگه، هرمز، و محل گذر و باراندازی برای کاروانیانی بود که از منطقه به طرف شهرهای شمالی و مناطق همجوار بوده می‌گذشتند.

مزارعیان می‌افزاید: محوطه تاریخی دهدشت به شماره 1689/3 در سال 1364 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت تاریخی رسیده و از آن زمان تدابیر لازم برای حفاظت از این بافت تاریخی باشکوه اندیشیده شد.

وی افزود: کار مرمت و احیای بافت تاریخی دهدشت با مرمت امام‌زادگان، مساجد و حمام‌ها و کاروانسرای این شهر آغاز شده و تا حدود زیادی نیز پیشرفت حاصل شده است.

مزارعیان در پایان خاطرنشان کرد: بافت تاریخی دهدشت می‌تواند مقصد مناسبی برای گردشگران و تاریخ دوستان ایران باشد و قطعا بازدید از این بافت تاریخی آنان را با عظمت تاریخی و معماری این شهر آشنا خواهد کرد.